Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen intellego quid velit. Erat enim Polemonis. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Duo Reges: constructio interrete. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Hunc vos beatum; An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Respondeat totidem verbis.

1. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
2. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
3. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

At certe gravius.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Quibusnam praeteritis?

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Quis enim redargueret?

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt,
inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit,
nihil praeterea desideret.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus
tanta praestantia?

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Que Manilium, ab iisque M.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

• Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
• Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
• Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?

Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.